Քաղաքագետ Դավիթ Ստեփանյանի կարծիքով՝ կարելի է հույս ունենալ, որ Վաշինգտոնում տեղի կունենա խաղաղության պայմանագրի նախաստորագրում: «Իմ անձնական հույսն է նաև, որ մեր ռազմագերիներից մի մասին բաց կթողնեն՝ որպես բարի կամքի դրսևորում։ Եվ սա կլինի Թրամփի անձնական հաջողությունը»,- Civic.am-ի հետ զրույցում ասաց նա։

Ի՞նչ է լինելու նախաստորագրումից հետո, Ստեփանյանի կարծիքով՝ շարունակվելու են բանակցությունները. «Բանակցելն ավելի լավ է, քան պատերազմելը՝ հաշվի առնելով այն իրողությունները, որ ձևավորվել են 2020 թվականի պատերազմից հետո։ Ես անձամբ այս գործընթացի հետ կապված ունեմ զգուշավոր լավատեսություն»։

Նրա դիտարկմամբ՝ այս պահին Թրամփին պետք է «հաջողության պատմություն». «Ես չեմ պատկանում այն մարդկանց թվին, որոնք ողջ գործընթացը բերում ու հավասարեցնում են միայն այդ հաջողության պատմության հետ։ Կա Թրամփի անձնական գործոնը, այո՛, նա ձգտում է ստանալ Նոբելյան մրցանակ, բայց կան նաև աշխարհաքաղաքական իրողություններ։ Գիտեք՝ ԱՄՆ-ն ո՛չ Ռուսաստան է, ո՛չ Ադրբեջան, ո՛չ էլ Պակիստան։ ԱՄՆ-ն մի երկիր է, որն ունի ռազմավարական շահեր, քաղաքական ինստիտուտներ, ռազմավարություն։ Նրանք ունեն լուրջ շահեր Հարավային Կովկասում։ Այդ շահերը կային և՛ Բայդենի ադմինիստրացիայի ժամանակ, և՛ նաև Թրամփի»։

Դավիթ Ստեփանյանը կարծում է, որ ԱՄՆ-ի ռազմավարական շահն այն է, որ Ռուսաստանը հեռանա մեր տարածաշրջանից, և այդ գործընթացը շատ արագ ընթանում է։

Քաղաքագետը չի բացառում, որ խաղաղության պայմանագիրը կստորագրվի մինչև ընտրությունները, բայց այն ամբողջական չի լինելու: «Տարբերակները շատ են. կարող է ստորագրվել ճանապարհային քարտեզ, կարող է նախաստորագրվել, նույնիսկ հնարավոր է խաղաղության պայմանագիր ստորագրվի, բայց ռատիֆիկացիան կլինի ընտրություններից հետո, պայմանական, երբ Հայաստանը սահմանադրական փոփոխություններ անի»,- եզրափակեց նա։

Հարցազրույցն ամբողջությամբ՝ տեսանյութում