Ընկերu ամեն շաբաթ օր գնnւմ էր 16 sարեկանում կnրցրած hnր գերեզմանին․ Բոլnրս մsածում էինf, թե չի հաշsվում կորսsի հեs, բայց երբ իմացանf ճշմարsությnւնը․․․

Ընկերu ամեն շաբաթ օր գնnւմ էր 16 sարեկանում կnրցրած hnր գերեզմանին․ Բոլnրս մsածում էինf, թե չի հաշsվում կորսsի հեs, բայց երբ իմացանf ճշմարsությnւնը․․․Մի քանի տարի առաջ մեր գրասենյակ նոր աշխ ատող ընդուն վեց, 25 տարե կան երիտ ասարդ։ Ես 28 էի, ընդհանուր շատ բան ունեինք, նույն աշխարհայացքը։

Շաբաթական մի անգամ նա գնում էր հոր գերեզ մանին, ում կորցրել է 16 տարեկանում։ Բոլոր ընկերները տպավոր ված էին, թե նա որքան է սիրել և շարունակում սիրել հորը։Ընկերս միշտ ասում էր, որ ուզում է նման վել հո-րը, փոխվել ու ավելի լավը դառնալ․․․ և դա ստացվում էր իր մոտ։

Ժամանակի ընթացքում ընկերս կարողացավ սեփ ական բիզնեսը կառո ւցել, տուն գնել։Անկեղծ կա րող եմ ասել, որ նա արժանի պոտե նցիալ փեսացու էր․ ուներ լավ աշխատանք, առողջ ապրելակերպ էր վարում, կարգա պահ ու արժանա պատիվ մարդ էր։

Մի օր ընկերական հավաքույթի ժամանակ անկեղծացանք և ասացինք մեր ընկ երոջը, որ այդքան ազատ աղջիկներ կան, ինչի՞ հա-մար է նա ընտրել նման անցյալով աղջկա, այն էլ՝ միայնակ մոր։Ընկերս լռեց մի քանի վայրկյան, հետո ասաց․

—Ես գնում եմ հորս գերեզմանին, արդեն 10 տարուց ավել։ Նա իմ լավագույն ընկերն էր, ճիշտ մարդու իմ օրինակը։ Ես ուզում եմ նրան նմանվել։

Հայրս ամուսն ացել է մորս հետ, երբ ես 5 տարե կան էի։

Այ քան տարի անց բացի նրանից ուրիշ հոր չեմ ու զում ճանաչել։

Նա է իմ հայրը, իսկ կենսաբանական հորս անունն էլ չեմ հիշում․․․