Որդիս ամուսնացավ և անկեղծ ասած այդ ընտրությունն ինձ հենց սկզբից դուր չեկավ։ Նրա ընտրյալը լրիվ հակապատկերն էր նրա, ինչ ես պատկերացնում էի որդուս համար։ Նա գյուղից էր, չուներ բարձրագույն կրթություն և ես կարծում էի, որ նա ոչինչ չի կարող տալ իմ որդուն, բացի իր հասարակ ծագումից ու էությունից։ Նա նույնիսկ գրագետ խոսել չգիտեր․․․ Մի անգամ նա ինձ հարցրեց․ -Մա՛մ, կասե՞ս որտեղ է աղը։ Այդ ժամանակ ես չկարողացա նույնիսկ վրդովմունքս թաքցնել և նրան ասացի, որ ինձ հետ դու-ով չխոսի և ինձ Դուք-ով դիմի։ Ես ոչ մի կերպ չէի հասկանում, թե ինչու էր որդիս հենց նրան ընտրել, ոչ թե մեր հարևանուհուն, ով լավ կրթություն ու աշխատանք ուներ։ Ես հույս ունեի, որ կարճ ժամանակ անց նա կհասկանա՝ ում հետ է ամուսնացել, և ամեն ինչ կկարգավորվի ու իր տեղը կընկնի։ Բայց այնպես ստացվեց, որ մի օր ես հիվանդանոց ընկա։ Դրանից հետո ամեն ինչ փոխվեց, քանի որ հարսս ցույց տվեց իր իրական դեմքը։ Հիմա պատմեմ, թե ինչ արեց նա․

Դա ծանր ժամանակաշրջան էր ինձ համար, բայց ի զարմանս ինձ, չնայած ես լավ հարաբերությունների մեջ չէի հարսիս հետ, նա ինձ միայնակ չթողեց։

Նա ինձ համար ուտելիք էր բերում, խնամում էր․ իսկ ես․․․ ես հոգուս խորքում ամոթանք էի զգում այն ամենի համար ինչ արել ու ասել էի նրան։ Ես սկսեցի ուրիշ աչքով նայել նրան, քանի որ հասկացա, որ նա շատ ավելի ուժեղ ու բարի մարդ է, քան ես կարծում էի։ Դրանից հետո , ես ավելի հաճախ սկսեցի ուշադրություն դարձնել, թե ինչքան է փոխվել որդիս նրա կողքին և ինչան երջանիկ են նրանք։ Նախկինում որդիս այնքան էլ նպատակասլաց չէր, չէր մտածում ապագայի ու կարիերայի մասին և վաստակած գումարները ծախսում էր ընկերների հետ։ Սակայն հարսիս կողքին նա լիովին փոխվել էր։

Նա ավելի լավ վարձատրվող աշխատանք էր գտել, մեքենա գնել և հիպոթեքով բնակարան վերձրել և այդ ամենը հարսիս շնորհիվ։ Այդ ժամանակ ես գիտակցեցի, որ չնայած նա գյուղից է, բայց շատ խելամիտ ու նվիրված կին է իմ որդու համար։ -Մեր հարսը լավ աղջիկ է, ասաց ամուսինս և ես արդեն համաձայնեցի նրա հետ, քանի որ ես դա արդեն իրոք գիտակցում էի։ Երբ ծնվեց նրանց առաջնեկը, իսկ հետ արդեն նաև աղջնակը, ես տեսնում էի , թե ինչպես է հարսս նույն հոգատարությամբ ու առաջնահերթությամբ վերաբերվում իր ընտանիքին, և առանց տրտնջալու ամբողջ տան հոգսը հանում իր ուսերին։ Եվ այս ամբողջ ընթացքում նա միշտ լավ է վերաբերվել ինձ ու ամուսնուս։

-Մա՛մ, կասե՞ս որտեղ է աղը դրված։

-Սեղանին, աղջիկս։

Հիմա ես ինձ հարց եմ տալիս, ինչո՞ւ էի նախկինում, այդքան վատ կարծիքի նրա մասին և ինչո՞ւ էի այդքան վատ վերաբերվում նրան․․․