Սկեսրայրիս հուղարկավորության օրը ստիպված եղանք տղայիս տանել մեզ հետ․ Այդ օրվանից կյանքս դժոխքի վերածվեց․․․
Սկեսրայրիս հուղարկավորության օրը ստիպված եղանք տղայիս տանել մեզ հետ․ Այդ օրվանից կյանքս դժոխքի վերածվեց․․․Մի քանի ամիս առաջ մահացավ սկեսրայրս, և այնպես ստացվեց, որ ոչ մեկի մոտ չկարողացանք թողնել մեր որդուն, ստիպված եղանք տանել գերեզմաններ։
6 տարեկան երեխա է, անդադար վազում էր այս ու այն կողմ, ես էլ նրա հետևից։Բավականին սարսափելի էր և տհաճ։Թաղման արար ողությունը վերաջացավ, եկանք տուն։ Երեխաս սովորականի պես ակտիվ և կենսուրախ էր։Բայց հենց անցավ 7 օր, առավոտյան պիտի գնայինք գերեզմաններ, հետո էլ հացատուն, գնացի, որ որդուս արթնացնեմ, բայց հանկարծ խեղճը արթնացավ և փսխեց։ Եվ այդպես շարունակվեց ամբողջ օրը։
Ջերմություն չուներ, այլ ախտանիշներ նույնպես, բայց երեխան չափից ավել թույլ է, մի կերպ էր կանգնում և սիրտն էլ անդադար խառ նում է։Շտապ օգնություն կանչեցինք, նրանք ինչ-որ բան ներարկեցին և գնացին։Մյուս օրը սկսեցինք շրջել բոլոր հիվանդանոցները։ Որդուս մոտ արդեն ջրազրկում էր սկսվել, կաթիլայինները չեն օգ-նում։ Հազարավոր անալիզներ, դեղեր․․․ ոչ ոք չի հասկանում, թե ինչ է կատարվում։
Ես պանիկայի մեջ էի, անդադար արտասվում էի, ինձ թվում էր, որ երեխաս սպառվում է աչքիս առաջ, իսկ ես ոչինչ չեմ կարողանում անել։ Էլ ճար չունեի, զանգեցի ընկերուհուս խորհուրդ տված բախտագուշակին։ Այդ կինն ուրիշ քաղաքում է ապրում։Պատասխանը երկար չսպասեցերց։ Այդ կինն ասաց, որ ուղարկեմ որդուս նկարը։
Երեկոյան նա այնպիսի բաներ գրեց, որ մազերս բիզ-բիզ կանգնեցին։ Այն, որ երեխան մեզ հետ եղել է գերեզմաններում, ես նրան չէի ասել, և այդ կինն ինքը ասաց, որ ինչ-որ մահացած տղամարդ միջամտել է, դրա համար էլ որդիս այսքան վատ է զգում իրեն։Մի խոսքով, նա ինձ աղոթք ուղարկեց, որ կարդամ ջրի մոտ և այդ ջուրը խմացնեմ որդուս գիշերվա ընթացքում։
Ես հետևեցի նրա ասածին, իսկ առավոտյան որդիս արթնացավ և ասաց, որ քաղցած է, իսկ մինչ այդ արդեն 2-3 օր ոչինչ չէր կերել։ Կե րակրեցի որդուս, իսկ մինչև ցերեկ նա առաջվա նման վազվզում էր ողջ հիվանդանոցի մի-ջանցքով մեկ։ Չգիտեմ, թե ինչպես եղավ դա, բայց իմ կարծիքով դա իսկական հրաշք էր։