Իր խոսքերով՝ նրանց սերը երբեք հեքիաթ չի եղել, բայց հենց այդ իրականությունն է այն դարձրել ամուր ու կենսունակ։ Խորեն Լևոնյանի կինը հաճախ չի հայտնվում հանրային ուշադրության կենտրոնում, սակայն երբ խոսում է, նրա խոսքը ծանրություն ունի․ այն գալիս է ապրած ճանապարհից, ոչ թե ձևական արտահայտություններից։
Նա պատմում է, որ իրենց հարաբերությունների սկիզբը լի էր նույն հույսերով ու վախերով, ինչ ցանկացած երկու մարդու մոտ։ Սեր կար, հետաքրքրություն, բայց նաև անորոշություն․ արդյո՞ք կկարողանան դիմանալ այն ամենին, ինչ կյանքը կարող է բերել։ Ժամանակի ընթացքում այդ հարցի պատասխանը տվել է հենց կյանքը՝ իր փորձություններով, կորուստներով, լռությամբ ու վերելքներով։
Նրա խոսքով՝ ամենադժվար պահերը եղել են այն ժամանակ, երբ թվում էր՝ ամեն ինչ կարող է քանդվել։ Երբ հոգնածությունն էր խոսում, երբ բառերը պակաս էին, իսկ զգացմունքները՝ ծանր։ Սակայն հենց այդ պահերին է պարզ դարձել, թե ինչ է իրական գործընկերությունը։ «Փորձությունները մեզ կապեցին»,— ասում է նա՝ ընդգծելով, որ դժվարությունները իրենց միջև պատ չկառուցեցին, այլ կամուրջ դարձան։
Նա նշում է, որ Խորենի հետ հարաբերություններում ամենակարևորը եղել է փոխադարձ հարգանքը։ Ոչ միայն սիրել, այլ ընդունել միմյանց թերություններով, սխալներով, երբեմն նաև լռությամբ։ Սերը, ըստ նրա, միայն զգացում չէ, այլ ամենօրյա ընտրություն՝ մնալ, լսել, հասկանալ, անգամ այն ժամանակ, երբ հեշտ է հեռանալ։
Հատուկ տեղ ունի նաև վստահությունը։ Նա անկեղծորեն խոսում է այն մասին, որ հանրային մարդ լինելու հետ կապված կան բազմաթիվ փորձություններ՝ խոսակցություններ, կարծիքներ, երբեմն էլ անհիմն դատողություններ։ Այդ ամենը կարող է քայքայել հարաբերությունները, եթե չկա ամուր հիմք։ Իրենց դեպքում այդ հիմքը եղել է բաց խոսակցությունը և միմյանց հանդեպ հավատը։
Նա չի թաքցնում, որ եղել են պահեր, երբ իրենք տարբեր կերպ են տեսել նույն իրավիճակը։ Բայց հենց այդ տարբերություններն են օգնել հասկանալ, որ սերը չի նշանակում նույնը մտածել, այլ՝ նույն ուղղությամբ շարժվել։ «Մենք սովորեցինք չպայքարել իրար դեմ, այլ կանգնել կողք կողքի՝ խնդիրների դեմ»,— նշում է նա։
Խորենի մասին խոսելիս նրա ձայնում զգացվում է ոչ միայն սեր, այլ նաև խոր հարգանք։ Նա նկարագրում է նրան որպես մարդ, ով ուժեղ է ոչ միայն բեմի վրա, այլ հատկապես կյանքի դժվար պահերին։ Մարդ, ով կարողանում է լսել, երբ պետք է, և լուռ աջակցել, երբ բառերը ավելորդ են։
Նրանց հարաբերություններում կարևոր դեր ունի նաև համբերությունը։ Նա խոստովանում է, որ երիտասարդ տարիքում համբերությունն ամենահեշտ բաներից չէ, սակայն տարիների ընթացքում սովորել է սպասել, հասկանալ, ընդունել։ Այդ համբերությունն է, որ թույլ է տվել հաղթահարել ամենածանր փուլերը՝ առանց իրար կորցնելու։
Նա նաև ընդգծում է, որ սերը չի չափվում միայն երջանիկ պահերով։ Իրական սերը երևում է այն ժամանակ, երբ ամեն ինչ դժվար է, երբ արտաքին աշխարհը ճնշում է, երբ ներքին ուժը սպառվում է։ Այդ պահերին իրենց հարաբերությունները դարձել են ապաստան՝ անվտանգ տարածք, որտեղ կարելի է լինել անկեղծ և թույլ։
Խորեն Լևոնյանի կինը վստահ է, որ իրենց պատմությունը կարող է օրինակ լինել ոչ թե իդեալական սիրո, այլ իրական հարաբերությունների մասին։ Սեր, որը անցել է փորձությունների միջով, բայց չի կոտրվել։ Սեր, որը ձևավորվել է ժամանակի, ցավի, ուրախության և ամենօրյա աշխատանքի արդյունքում։
Նա չի փորձում իրենց կյանքը ներկայացնել որպես կատարյալ։ Ընդհակառակը՝ ասում է, որ հենց անկատարությունն է այն դարձրել կենդանի։ «Եթե ամեն ինչ հեշտ լիներ, մենք այսօր այսքան ամուր չէինք լինի»,— ասում է նա՝ ժպտալով։
Ի վերջո, նրա պատմությունը մի պարզ, բայց խորիմաստ ուղերձ ունի․ սերը պահպանվում է ոչ թե խուսափելով փորձություններից, այլ միասին անցնելով դրանց միջով։ Եվ հենց այդ ճանապարհն է, որ նրանց կապել է՝ ավելի ուժեղ, ավելի գիտակցված և ավելի խոր։
#Սերը #ծնվում #փորձություններից #Խորեն #Լևոնյանի #կինը #անցած #ճանապարհի #ամուր #կապի #մասին #Տեսանյութ